Alleen een beetje verliefd misschien…

‘Heb je een lekkere vrije middag gehad gister?’ vraagt Fie, als we samen zitten te werken aan de grote tafel in het midden van het kantoor.
‘Ja, heerlijk, was fijn om even vrij te zijn,’ zeg ik. Ik durf haar niet aan te kijken. Bang om betrapt te worden.
‘Heb je iets leuks gedaan?’
Verdorie meid, vraag nou niet door. ‘Nee. Niks. Beetje gerommeld.’ Zou ze het weten? Nee. Onmogelijk.
Gelukkig. Geen vragen meer.
Ik werk graag samen met Fie. Ze is zo heerlijk direct. En superslim. Eigenlijk zijn we totaal verschillend. Daarom vullen we elkaar zo goed aan. Samen kunnen we bergen werk verzetten, maar ook gieren van de lol. Ik haal nog een koffietje en we kletsen wat.
Fie kijkt op. Ineens. ‘Hmm, zou dat wat zijn?’ zwijmelt ze, als eeuwige single. ‘Lekker ding, hè? Niet echt datingmateriaal, lijkt me.’
Ik kijk op. Raf loopt langs. Uiteraard.
Fie staart. Hij passeert onze tafel, glimlacht en loopt door.
Ze buigt zich naar me toe en fluistert: ‘Hij is toch getrouwd?’
‘Nog wel,’ flap ik eruit.
Shit, wat zeg ik nou? Met een ruk draait ze zich naar me toe. Ze kijkt me aan. Verschrikt.
‘Niet,’ zegt ze bits.
‘Jawel.’
‘Hoe dan?’ Ze eist een antwoord.
‘Niks,’ zeg ik laf.
Ik ga verder met mijn werk. Alsof ik niks gezegd heb. Ze blijft naar me staren. Ik voel het. Dit is serieuze shit, dat weet zij ook.
Ze geeft het op. We doen alsof we verder werken en het blijft een hele poos stil, aan de grote tafel in het midden.